Powrót do Kornel Makuszyński

Biografia

Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju, a młodość spędził we Lwowie. Polski  pisarz i felietonista. Debiutował w wieku kilkunastu lat, publikując pierwsze wiersze w lwowskim „Słowie Polskim”. Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim (część studiów odbył w Paryżu).

Od 1915 roku mieszkał w Kijowie, gdzie pracował jako kierownik literacki Teatru Polskiego oraz pełnił funkcję prezesa miejscowego Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.

W 1918 roku Makuszyński osiadł w Warszawie. Pisywał humoreski i felietony, najpopularniejsze są jednak jego utwory dla dzieci i młodzieży. Napisał m.in.

  • O dwóch takich, co ukradli księżyc – na jej podstawie nakręcono film fabularny i serial animowany,
  • Przyjaciel wesołego diabła – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
  • Panna z mokrą głową – na jej podstawie nakręcono film i serial telewizyjny,
  • Awantura o Basię – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
  • Szatan z siódmej klasy – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
  • Szaleństwa panny Ewy – na jej podstawie nakręcono film kinowy i serial telewizyjny,
  • 120 przygód Koziołka Matołka,
  • O wawelskim smoku,
  • Wanda leży w naszej ziemi.

Jako poeta pozostawił Makuszyński zbiory wierszy: Połów gwiazd, Piosenki żołnierskie, Wiersze zebrane.

W 1926 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką za patriotyczny poemat dygresyjny Pieśń o ojczyźnie. W 1938 r. odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Doceniany również za granicą – w 1936 r. został Kawalerem Legii Honorowej – najwyższego francuskiego odznaczenia.

Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas powstania warszawskiego współpracował z prasą powstańczą. Potem przechodząc typowe dla warszawiaków koleje losu, dotarł do Zakopanego, osiadł w „Opolance” przy ulicy Tetmajera. Został pod Giewontem na stałe i na zawsze.

Władze komunistyczne skazały Kornela Makuszyńskiego na zapomnienie, bo w swych książkach dawał świadectwo istnienia Boga, który jest źródłem tego, co w człowieku dobre i szlachetne. Jego książki znalazły się na powstałej w 1951r. tajnej liście książek nazwanych ideologicznie szkodliwymi i przeznaczonymi do likwidacji.

Pisarz zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem właśnie. Wyprawiono Makuszyńskiemu pogrzeb z honorami góralskimi, jak godnemu gaździe. Pochowano go na Pęksowym Brzyzku na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych, nieopodal grobu Tytusa Chałubińskiego. Żegnano go z wielkim żalem.

Grób tego wielkiego przyjaciela dzieci zawsze zdobią kwiaty, świadczące o wielkim przywiązaniu młodych czytelników.

Obecnie w willi „Opolanka” mieści się muzeum pisarza. W czterech pokojach zgromadzono księgozbiór kolejnych wydań dzieł Makuszyńskiego, jego rękopisy, listy wybitnych twórców kultury oraz czytelników. Wszystko to uzupełnione jest wycinkami prasowymi i fotografiami.

Po przełomie politycznym w 1956 roku, w 3 lata po śmierci Makuszyńskiego młodzi Polacy upomnieli się o Niego. Powstało wiele drużyn harcerskich Jego imienia, szereg szkół przyjęło Go za swego Patrona. Zaczęto drukować jego książki, powróciły one również do kanonu lektur szkolnych.