Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju, a młodość spędził we Lwowie. Polski pisarz i felietonista. Debiutował w wieku kilkunastu lat, publikując pierwsze wiersze w lwowskim „Słowie Polskim”. Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim (część studiów odbył w Paryżu).
Od 1915 roku mieszkał w Kijowie, gdzie pracował jako kierownik literacki Teatru Polskiego oraz pełnił funkcję prezesa miejscowego Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.
W 1918 roku Makuszyński osiadł w Warszawie. Pisywał humoreski i felietony, najpopularniejsze są jednak jego utwory dla dzieci i młodzieży. Napisał m.in.
- O dwóch takich, co ukradli księżyc – na jej podstawie nakręcono film fabularny i serial animowany,
- Przyjaciel wesołego diabła – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
- Panna z mokrą głową – na jej podstawie nakręcono film i serial telewizyjny,
- Awantura o Basię – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
- Szatan z siódmej klasy – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
- Szaleństwa panny Ewy – na jej podstawie nakręcono film kinowy i serial telewizyjny,
- 120 przygód Koziołka Matołka,
- O wawelskim smoku,
- Wanda leży w naszej ziemi.
Jako poeta pozostawił Makuszyński zbiory wierszy: Połów gwiazd, Piosenki żołnierskie, Wiersze zebrane.
W 1926 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką za patriotyczny poemat dygresyjny Pieśń o ojczyźnie. W 1938 r. odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Doceniany również za granicą – w 1936 r. został Kawalerem Legii Honorowej – najwyższego francuskiego odznaczenia.
Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas powstania warszawskiego współpracował z prasą powstańczą. Potem przechodząc typowe dla warszawiaków koleje losu, dotarł do Zakopanego, osiadł w „Opolance” przy ulicy Tetmajera. Został pod Giewontem na stałe i na zawsze.
Władze komunistyczne skazały Kornela Makuszyńskiego na zapomnienie, bo w swych książkach dawał świadectwo istnienia Boga, który jest źródłem tego, co w człowieku dobre i szlachetne. Jego książki znalazły się na powstałej w 1951r. tajnej liście książek nazwanych ideologicznie szkodliwymi i przeznaczonymi do likwidacji.
Pisarz zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem właśnie. Wyprawiono Makuszyńskiemu pogrzeb z honorami góralskimi, jak godnemu gaździe. Pochowano go na Pęksowym Brzyzku na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych, nieopodal grobu Tytusa Chałubińskiego. Żegnano go z wielkim żalem.
Grób tego wielkiego przyjaciela dzieci zawsze zdobią kwiaty, świadczące o wielkim przywiązaniu młodych czytelników.
Obecnie w willi „Opolanka” mieści się muzeum pisarza. W czterech pokojach zgromadzono księgozbiór kolejnych wydań dzieł Makuszyńskiego, jego rękopisy, listy wybitnych twórców kultury oraz czytelników. Wszystko to uzupełnione jest wycinkami prasowymi i fotografiami.
Po przełomie politycznym w 1956 roku, w 3 lata po śmierci Makuszyńskiego młodzi Polacy upomnieli się o Niego. Powstało wiele drużyn harcerskich Jego imienia, szereg szkół przyjęło Go za swego Patrona. Zaczęto drukować jego książki, powróciły one również do kanonu lektur szkolnych.
